Trauma gaat voor mij over...

De volkomen eenzaamheid die ik voelde als kind. De verlatenheid en kou. De buik- en hoofdpijnen. De donkerte thuis, op school, tijdens gym- en zwemles, eigenlijk altijd. De starende ogen, vol minachting en weerzin, alsof ik een insect was onder een microscoop die vervolgens weer de rug toegekeerd krijgt. Het verminkte mij. Niet fysiek, maar in mijn hoofd.

“Overgeleverd zijn aan nare beelden, gevoelens en angstgedachten. Totaal in mezelf gekeerd en verzonken in een diepe afgrond, fysieke pijn. Eenzaamheid, verloren zijn, me een verschoppeling voelen. Moedeloos vastgedraaid zitten in een grote kluwen.”

“Gebeurtenissen uit verleden die veel invloed hebben op het heden of het hier en nu, waardoor je het soms mogelijk vind om dingen in het leven aan te gaan of heftig reageert op normale dingen. En je hier veel last van ondervindt.”

“Een gebeurtenis, ontwikkeling, situatie, periode, herinnering of gevoel wat zo’n belastende toch negatieve impact op je heeft gehad waardoor het ‘normaal-verwacht’ dagelijks functioneren niet meer zo gaat als verwacht. In alle vormen en maten.”

“Het oplopen van wonden of wondjes op je ziel, zonder steun te ervaren in het moment, door wat voor reden dan ook. Dat alledaagse, zich herhalende nare ervaringen ook trauma kunnen veroorzaken, daar moeten we nog veel meer met elkaar over praten.”

“Het bevriezen van de energie in je lichaam na een schokkende gebeurtenis. Het stroomt letterlijk niet meer. Er blijft een verwonding achter. De opgeslagen energie blijft in je zenuwstelsel en zorgt voor lichamelijke en psychische klachten.”

“Niet eens hetgene dat ooit gebeurd is, maar datgene wat nu nog bepaalt hoe je reageert op een gebeurtenis.”

“De bewustwording van waar de pijn in het heden en/of uit het verleden vandaan komt. Trauma’s zijn belangrijke levenslessen, hoe je hiermee omgaat bepaalt je toekomst.”

“Een onderbewuste wond die door triggers in het nu steeds weer ontwaakt met als gevolg veel fysieke en psychische stress en alertheid.”

“Voor mij betekent trauma dat ik door coping, die ik heb ontwikkeld tijdens mijn jeugd, als overlevingsstrategie als reactie op traumatische ervaringen in mijn opvoeding dat ik nu pas kan worden wie ik ben/wil zijn. De triggers zijn hardnekkig.”

“Willen verdwijnen door het missen van een veilige basis in mezelf, waardoor ik een fundament mis om een voor mij fijn en waardevol leven op te kunnen bouwen.”

“Trauma is het gevolg van gebeurtenissen, die toen ze plaatsvonden, te veel waren voor het systeem om mee te kunnen dealen. Ze waren té pijnlijk of te overweldigend en vechten of vluchten was onmogelijk, daardoor raakte ’t systeem bevroren in de tijd.”

“De littekens, de sporen, gedrag, emotie, … mentaal en fysiek, die je hebt overgehouden na een ingrijpende gebeurtenis.”

“Het niet weten en het niet voelen wat ik emotioneel gemist heb.”

“Het is een wond die je hebt opgelopen in het verleden. In het heden zijn er triggers waardoor de wond opnieuw pijn doet. Copingstijlen worden ingezet. Weg van het voelen. Heling van trauma is de moed hebben de pijn van toen toe te laten.”

“De-altijd-last die licht als lucht, zwaar als steen aanwezig is.”

“Iets wat je ondanks therapie in het alledaagse tegenkomt in stilte. In interacties, gedachten, plaatsen, etc. Het vraagt continu een reality check, beseffen dat het nu veilig is. Daarmee slijt het. Het litteken verandert mee, het wordt levend en oud.”

“Iets wat me nu nog steeds over kan nemen, kan terugbrengen naar ’toen’ wat ik in iedere vezel van mijn lijf kan voelen. Wat iedere keer maakt dat ik mezelf weer verlies. Maar ook dat wat ik niet kan geloven en mij nooit overkomen kan zijn.”

“Innerlijke pijn vaak (nog) onbewust en juist die pijn kan je helpen om jezelf beter te leren kennen en door deze pijn te voelen, doorvoelen kom je uiteindelijk dichter bij je ZELF. Trauma kan heel groot zijn maar dus ook klein, het is heel persoonlijk.”

“Verwonding. Er is daarom niet iets mis met je, je bent niet ziek. Door moeilijke omstandigheden die een bedreiging toen voor je waren draag je dat in je hele wezen, in je denken, emoties en lichaam met je mee en reageer je nu nog alsof het toen was.”

“Trauma is voor mij het overblijfsel van nare gebeurtenissen in mijn kindertijd die ervoor zorgen dat het leven nu nog steeds een worsteling is, gevangen in mezelf, zoekend naar de uitgang. Een leven waarin ‘normale’ dingen moeilijk zijn…”

“Het leed we elkaar aandoen. Als men iemand verkracht, vermoordt men zijn/haar ziel.
Trauma kan ook als erfenis nagelaten worden, door de generaties heen.
Trauma kan mensen samen brengen, en ook mensen scheiden en de slachtoffer(s) isoleren.”

“Al in de baarmoeder jezelf kwijtraken door afsplitsing en daarna een stapeling van trauma door heftige gebeurtenissen gedurende de (zeer) jonge jaren. Dus triggers, arousal, bevroren zijn voor uren, slecht voelen, zelf-onbekendheid en levenslust!”

“… De lessen die ik als kind kreeg. Het kleine meisje leerde dat de wereld onveilig is, dat de enige manier om te overleven is door je aan te passen aan de mensen om je heen. Maak niemand boos, maak niemand verdrietig. Wees stil…”

“KOPP-kind zijn, een gedesorganiseerde hechtingsstijl, ontbreken van hulp in mijn jeugd, diverse vormen van misbruik en mishandeling, sektarische kerk, second-rape armoede, een nummer zijn, genegeerd en gepest worden, niet de juiste steun ontvangen.”

“Het kleinerende gedrag van mijn moeder…
Waarmee mijn lichaam als klei deels is opgebouwd…
Wat mijn keuzes en gevoel vaak heeft bepaald…
Totdat ik op mijn 52e zei: nu ben ik op en sta met lege handen…”

“Pijnlijke en schadelijke ervaringen die zich zowel vastzetten in het lijf in de vorm van blokkades als in de geest in de vorm van overtuigingen die bijdragen aan afscheiding van verbinding met de ander en jezelf.”

“Een leven leven dat heel anders is dan ik me had voorgesteld. Me constant minder voelen dan de mensen om me heen, doordat ik me beperkt voel in mijn doen en laten. Vastzitten in een lichaam dat deels nog leeft in het verleden, ondanks behandeling.”

“Vechten tot je niet meer kunt, niet willen opgeven maar wat dan… Steeds opnieuw niet weten, wanhoop, geen woorden die toereikend zijn. Trauma is het onderdompelen en je hoofd niet meer boven water kunnen houden. Eenzaam op zoek, dag voor dag.”

“Iedere dag weer geconfronteerd worden met het verleden. Een constant gevecht om in het hier en nu te blijven. Keihard werken iedere dag om kleine stapjes te zetten in de goede richting en soms daarbij heel hard te vallen maar altijd weer op te staan.”

“Trauma gaat voor mij over een ontregeld zenuwstelsel dat kan ontstaan als gevolg van zeer veel verschillende oorzaken: korte intense belevingen zowel als langdurige stress. En dat je een co-regulator ontbeerde, waardoor je er alleen mee moest dealen.”

“Dag en nacht achtervolgd worden: zo zwaar dat mijn brein overlevingsmechanismen heeft geconstrueerd, o.a. vermijding.
Een wond; zo pijnlijk dat je je eigen leven wilt nemen.
Invloed op alles: lichaam, leven en psyche.
Erkenning na diagnose PTSS.”

“Pijn van binnen, verdriet, boosheid, schaamte, waar ik niet aan durf te komen. Iets wat ik niet begrijp, niet kan accepteren en niet wil voelen. Maar waarvan ik weet dat ik dat wel moet accepteren zodat ik me beter zal voelen.”

“Trauma verstijft je of zet je op scherp. Soms lijkt het even verdwenen maar dat is schijn. Trauma draag je altijd met je mee en komt en gaat wanneer het wil, soms als je goed luistert kun je het horen “Jij, jij bent niks zonder mij…””
[slachtoffer HG]

“Als volwassene benaderd worden, door mensen die er in m’n kindertijd voor míj hadden moeten zijn. Het gaat over beschadiging van speelsheid en over het aangeleerd krijgen van extreme alertheid, daar waar troost nodig was.”

“Emotionele en lichamelijke flashbacks naar het verleden. Je brein gaat terug in de tijd. Een aanraking, een uitspraak, een beeld, een geluid; alles kan het oproepen. Het kost tijd om deze reacties te leren herkennen en zacht(er) voor jezelf te zijn.”

“In het dagelijks leven continu op zoek zijn naar manieren om in balans te blijven. Zorgen dat ik mijn grenzen bewaak. Hierbij hulp van professionals nodig heb, omdat ik vaak behoefte heb aan een ‘normaal’-check. Mijn normaal-check is stuk.”

“Ik heb ervaren en dus geleerd dat het eigenlijk niet uitmaakt ‘wat er met je gebeurd is’ maar wel ‘wat het gebeurde met je gedaan heeft’! Dát is waar trauma voor mij over gaat. Het maakte dat ik niet kon zijn wie ik in aanleg eigenlijk al was.”

“Dat wat er van binnen bij je gebeurt, ten gevolge van (een) nare gebeurtenis(sen) die je in eenzaamheid doormaakt. De invloed daarvan op je kijk op de wereld, overtuigingen over jezelf, je gevoel van veiligheid en fysiek en emotioneel functioneren.”

“De impact die een gebeurtenis op je leven heeft. De wonden die het slaat, de soms verstrekkende gevolgen die het heeft. Het is in mijn ogen de echo van gebeurtenissen die nog naklinkt en de kwaliteit van je leven flink beïnvloedt.”

“Iets dat je leven zo gruwelijk overhoop gooit, dat álles anders wordt. Wie je in aanleg had kunnen worden en wie je had kunnen zijn is weggevaagd. Wat overblijft is een schaduw van die werkelijkheid. En een stress-systeem dat zijn eigen gang gaat.”

“Mishandeling van mijn man door beide ouders en pas nu jaren later de woorden vinden er over te vertellen. Het betekent ook de zoektocht naar een goede behandeling en die met veel moeite vinden. En omgaan met wat (nog) niet hersteld kan worden.”

“Trauma maakt me sterk, soms te sterk.
Trauma maakt dat ik regie neem, soms teveel regie.
Trauma maakt dat er soms hele donkere dagen zijn en dat de ervaring leert dat er ook weer zonnige dagen zijn!
Trauma maakt wie ik ben en daar ben ik trots op!”

“Ons zenuwstelsel vangt trauma op en leidt tot coping. Gemis van hechting, holding en co-regulatie zijn het fundament van trauma. Zo hoeft trauma niet van een heftig gebeurtenis voor te komen. Systemisch werk of een genogram zijn helpend.”

“Beschadigd en/of verstoord worden in je ontwikkeling en identiteit door toedoen van anderen op geestelijk en/of lichamelijk gebied.”

“Dat er ooit een deel van je ernstig gewond is geraakt. De wond lijkt met de tijd te helen, maar toch voel je regelmatig een scherpe of zeurende pijn. In je dagelijks leven voel je je er soms ineens door beperkt al doe je je best ‘gewoon’ mee te doen.”

“Verlies. Verlies van veiligheid. Je veilig voelen in de wereld, bij de ander, in jezelf. Verlies van verbinding. Verbinding met de wereld, met de ander, met jezelf. Verlies van vertrouwen. Vertrouwen in de wereld, in de andere, in jezelf. Eenzaamheid.”

“Trauma maakt me sterk, soms te sterk…
Trauma maakt dat ik regie neem, soms teveel regie…
Trauma maakt dat ik mijn zelfbeschikkingsrecht opeis en soms teveel opeis …
Trauma maakt dat er soms hele donkere dagen zijn.”

“Non stop AAN staan. 60 jaar oorlog in en met mezelf. Altijd “werk in uitvoering” door nieuwe verbindingen aan te leggen tussen en met mezelf en anderen, omdat de oude route weer gesloopt is. Een boek zonder einde, altijd weer nieuwe pagina’s.”

“De weg terug naar huis vinden en zeker weten dat je zult verdwalen, maar ook in de vertwijfeling en onzekerheid kunt blijven voortgaan, in beweging blijven brengt letterlijk en figuurlijk leven, waarbij naastenliefde de belangrijkste vorm van hulp is.”

“Alles wat te snel, te veel of te overweldigend was of waar je geen langdurige steun bij hebt gehad.”

“Onzichtbaar ernstig verwond zijn terwijl het leven zich verder ontvouwt.
Leven met een geheim.
Leven met verborgen boosheid, verdriet, schuld en schaamte.
Leven in eigen bubbel / isolement.
Leven vanuit onveiligheid / waakzaamheid.”

“Het gaat niet over de heftige gebeurtenis zelf maar hoe je daar betekenis aan gegeven hebt. Een gebeurtenis waar je bewust van bent.
Gaat het om gebeurtenissen waar je niet bewust van bent of kon zijn, is een andere categorie van trauma.”

“Een opening, een gat in mijn bestaan. Een opening die aan me trekt en waar ik soms met 2 benen, soms 1 been en soms niet in sta. Maar het is er altijd.”

“Diep alleen-zijn, afgescheiden zijn van. Doorgaan en eruitzien alsof alles oké is, ik oké ben, maar van binnen in duisternis zijn, alleen, afgesloten met een overweldigende storm aan gevoelens en verwarring. Waar is iemand?”

“Chaos, destructie, wanhoop en vuiligheid. Vervreemding van mijn lichaam en daar ook geen contact mee willen hebben. Willen verstoppen, waar niemand mij ziet. Te groot om te dragen. Angst dat het nooit verdwijnt, dat de wonden nooit zullen genezen.”

“De onzichtbare impact, die jaren later voor de omgeving on-begrijpbaar zichtbaar worden.
Littekens, onzichtbare wonden, in onbegrepen zichtbaar gedrag!
Eenzame worsteling/strijd, jaren na de traumatische gebeurtenissen.
Een oorlog-overlever, jaren na de onzichtbare ‘oorlog’.”

“Negatieve ervaringen die te groot zijn of te lang duren zonder dat er een uitweg mogelijk lijkt. Als dit op jonge leeftijd gebeurt en je niet de ervaring krijgt dat het weer goed komt, dan ontstaat en blijft er een onveilige plek in de binnenwereld.”

“Traumatisering = de gebeurtenis/situatie.
Trauma = de pijnlijke psychische wond, die ontstaat door de autonome overlevingsreactie ‘freeze & fragment’, waardoor zowel de ervaring wordt afgesplitst als een deel van de identiteit & autonomie.”

“Heel veel dingen die ik nu nog niet begrijp IN mezelf en waarvoor ik het f*cking hard werken vind om het te leren..! Alles wat ik vroeger als kind niet heb geleerd wat betreft voelen en mogen zijn. Hoe lastig ik het vind om in het hier en nu te zijn.”

“Eenzaamheid en het niet gezien / gehoord worden. Eenzaamheid toen en nu, de last en verscheurd zijn niet kunnen uitleggen aan anderen. De vreselijke verhalen / beelden niet durven vertellen uit angst (weer) niet geloofd te worden. Gewoon alleen.”

“De herinnering aan pijn opgelopen in het verleden.”

“Trauma is voor mij, dat ik door een trigger in iets kom wat, naar ik denk, een vroege overweldigende ervaring is geweest, waar ik geen woorden voor heb. Ik ben alleen, kan er niet uit. In het moment, langer of korter zijn er geen nieuwe wegen.”

“Onveiligheid, paniek, geen kant op kunnen, vastzitten. En enorme eenzaamheid, niemand die daar echt bij kan zijn.”

“Elke dag zie ik, hoor ik hem: “Ik maak hem kapot!” Zijn gezicht vol walging, zijn blik vol haat. Elke dag vertel ik mezelf dat ik niet het kind ben dat er niet mag zijn. Elke dag leef ik vanuit hun ontkenning mijn zelferkenning. Elke dag hard werken.”

“Levenslang dagelijks zoeken naar balans. Levenslang minder aankunnen dan je van oorsprong aan kan. Levenslang teruggefloten worden door een lichaam dat heftig reageert op triggers. Voorbeeld trigger: iets doen waar je geen zin in hebt, maar wel moet.”

“Alleen, niet gezien niet gehoord.
Hartverscheurend, leven vanuit je hoofd.
Overweldigend, het neemt je mee naar de diepten van de zee.
Overleven, niet wetende hoe het leven te LEVEN.
Ondraagbaar, het is niet te dragen maar toch ga je door.”

“Trauma gaat voor mij over pijn, van overspoelen, naar verdragen naar dragen. Trauma gaat voor mij ook over machteloosheid – over schuld en vooral de schuld krijgen van wat mij is aangedaan. Trauma is voor mij overweldiging en tekorten.”

“Verbroken verbindingen. Over onweersproken gedachten en in de grond geboorde hoop. Over onvermogen om te spreken en dingen horen die niet raken aan mijn belevingswereld. Trauma maakte me zowel machteloos als verantwoordelijk. Dolend in een donker bos.”

“Een plotselinge onderstroom van fysieke alertheid (met spierspanning) die alles wat je tot dat moment als oké ervaart vanaf dat moment met angst ervaart. Alsof je rondjes draait om je eigen as, met een continu scannen van bedreigingen om je heen.”

“Een gebeurtenis die plaats heeft gevonden waarbij er geen zenuwstelsel was om te reguleren waardoor het opgeslagen wordt als pijn als wond ergens in je lichaam.”

“Eenzaamheid. Losgekoppeld zijn van jezelf, de realiteit, anderen. Gebrek aan verbinding tijdens de ingrijpende ervaring en daarna.”

“Gebeurtenissen die de loop van mijn leven hebben veranderd, aantasting van mijn zelfbeeld, wantrouwen als uitgangspunt, het begraven van emoties, controle en overzicht over willen hebben, tegelijkertijd grenzen niet kunnen bewaken, pijn, onbegrip.”

“Jarenlang seksueel misbruik. Het zwijgen erover. De gevolgen die niet meer te overzien zijn. Het heeft mijn leven compleet verwoest. Jarenlang gevochten met verscheidene therapieën, zonder resultaat. Arbeidsongeschikt. Eenzaamheid, depressiviteit, enz.”

“… de kink in de kabel van de (vroege) ontwikkeling van baby tot de persoon van dit moment. Die kabel kan langer of korter zijn, een wirwar zijn of redelijk overzichtelijk, een of meer ‘kinken’ hebben.”

“Alleen zijn en machteloos voelen om het alleen op te lossen. Het gevoel van in beweging willen komen, maar dat niet kunnen. Vanwege een macht groter dan jijzelf hebt, of hoe je jezelf ervaart. Met verwijdering van eigenwaarde en grens als gevolg.”

“Alleen geweest zijn met grote emoties. Als je als kind niet geleerd hebt om je emoties te voelen of er was geen ruimte voor jouw emoties dan zetten de emoties zich vast in je lichaam. Het trauma is de moeite om verbinding te ervaren met mensen/jezelf.”

“Schade aan ons intern natuurlijk positief programma levert buitenproportionele reacties op gewone dingen, droge mond, amnesie voor bepaalde episoden, beroepskeus en drive, interesses en ziektes.”

“Disregulatie van mijn lichaam / emoties. Wanneer ik getriggerd raak voel ik me niet meer mezelf. Het gevoel van onrust en soms paniek is moeilijk te sussen. Hoe vertel je immers aan je lichaam dat de stress die ze ervaart niet nodig is en je veilig bent.”

“Alleen zijn met intense gevoelens welke zich vastzetten in je hele zijn. Het gevoel dat er een storm aan emoties binnenin me woedt, waar de buitenwereld geen weet van heeft. Me hierdoor afgesneden voelen van de mensen om me heen.”

“Ernstige zaken als seksueel misbruik, mishandeling en ook als je geen liefde hebt meegekregen. Vanuit trauma kunnen ook weer aandoeningen als maladaptive daydreaming ontstaan – vluchten uit de werkelijkheid – en autisme, zo blijkt uit studie.”

“Trauma gaat voor mij over een poging van het lijf en brein om (voor die persoon) ondraaglijke gevoelens van machteloosheid en onbegrip die een situatie oproept te reguleren om erger lijden te voorkomen.”

“Trauma is op fysiek gebied volgens mij een acute hevige schade die aan het lichaam wordt toegebracht en dat is een geestelijk trauma ook, maar herstel is daar grilliger en afhankelijk van omgevings- en persoonlijke factoren, genen, hulp en herhaling.”

“Stress en spanning ervaren in mijn lijf, dat er ineens is. Ik voel mijn buik en maag verkrampen, ik krijg onrustige gedachten en slaap slecht. Ik ben bijna heel de dag door aan het voelen, zonder dat ik daar veel invloed op uit kan oefenen.”

“Trauma is een ingrijpende gebeurtenis die als milliseconde staat onthouden in het geheugen van de persoon zelf. Het individuele plaatje, met het geluid, gevoel, reuk, smaak en gedachte van de ingrijpende gebeurtenis.”

“Een gebeurtenis die overweldigend is geweest voor mijn lichaam in die tijd. Op dat moment was de enige optie een overlevingsstrategie in te zetten om het te overleven. In het nu worden deze wonden aangeraakt en roepen ze de reactie van toen op.”

• Wegblijven van jezelf
• Maskers opbouwen
• Weinig vertrouwen in anderen en me dus zelden veilig voelen
• Door triggers onrust ervaren of totale bevriezing
• Dissociaties
• Moed nodig hebben om te helen
• Lichaam en geest samenwerken

“Geconfronteerd worden door het verleden in het heden. Het heden wat veilig is, maar onveilig kan voelen door het verleden, de gebeurtenissen die zich toen hebben afgespeeld. Ook al weet je dat het nu goed/veilig is.”

“Iets niet krijgen wat ik wel nodig had.”

“Vastgehouden worden in het verleden, onvrijwillig, en ondanks alle pogingen het achter te laten. En ook: slijpsteen die gevormd heeft, ten goede en ten kwade.”

“Een leven gevangen in angst.”

“De onvrijheid in je handelen die gevolg is van je reactie op trauma (de aanname / oplossing die aanvankelijk helpend lijkt en later destructief blijkt). Tot je bewustzijn ontwikkelt en inzicht, beoefening van nieuw gedrag en heling kan groeien.”

“Ervaringen die je levenslang meedraagt en die je fysiek en emotioneel beperken. Het kan voor een deel geheeld worden, maar de littekens blijven, en het trauma kan ineens keihard opspelen.”

“Een gebeurtenis of een ontwikkeling die zo heftig is dat ik er later nog last van heb. Iets dat mijn draagkracht te boven is gegaan.”

“Verlies, onmacht, intens verdriet, alle fasen van rouw. Liefde, warmte, (on)begrip… Ik heb NAH opgelopen door ongeluk, het verlies van je eigen ik, de zoektocht in Nederland naar hulp is al megatraumatisch.”

“Een nare ervaring, die zich blijft uiten in angst… in gedachtes en het lichaam. Op zowel bewuste als onbewuste momenten kan het zich plots opdringen. Ook als je trauma verwerkt blijft het aanwezig, maar zachter, vergeten doe je nooit.”

“Een innerlijke wond als een reactie op iets wat je is overkomen. De wond slaat zich op in ons lichaam als afsplitsing van onszelf, en kan doorgegeven worden aan volgende generaties. Tot er iemand in staat is om het te doorvoelen en helen.”

“Een potentieel levensbedreigende situatie meegemaakt hebbend of getuige van zijn geweest, waarbij er overspoelende gevoelens van machteloosheid zijn ervaren, die in het heden op ongewenste momenten zomaar de kop kunnen opsteken.”

“Beschadigde binnenkant van mensen die de beschadigingen niet kunnen verwerken of aankunnen en daar pijn van hebben, hetgeen ze belemmert te zijn wie ze écht zijn.”

“Worstelen, patronen, verlies, psychose, somatische klachten, onbegrip, triggers.”